In Shiva baby komt de verwende, doelloze Danielle haar ‘sugar daddy’ en ex-vriendin tegen op een joodse wake. Die ongemakkelijke ontmoeting vormt de start van Emma Seligmans komische koortsdroom over sekswerk, identiteit en typische twintigertrubbels.
‘Wie is er dood?’, vraagt Danielle (Rachel Sennott) als ze samen met haar opdringerige ouders naar de begrafenis van een verre joodse kennis trekt. De zoekende twintiger is er duidelijk niet helemaal met haar hoofd bij als ze bij het huis van haar tante Sheila aankomt. Danielle heeft er dan ook net een stomende date opzitten met Max (Danny Deferrari), haar ‘sugar daddy’ die in ruil voor seks en gezelschap helpt met het bekostigen van haar rechtenopleiding. Omdat hij graag ondernemende vrouwen steunt. Chutzpah.
Een antwoord op Danielle’s vraag blijft uit. En dat is ook niet erg want Emma Seligman haar debuut gaat niet over de doden. Het is een bruisende blik op het leven, en hoe het (niet) te leiden.
Twintigertrubbels
In de indrukwekkende herwerking van haar gelijknamige kortfilm uit 2018 behandelt de jonge Canadese cineaste de voor velen rotvervelende levensvraag: wat vang je met je leven aan nadat je het ouderlijke nest bent uitgevlogen? En nergens krijgen twintigers die enge kwestie zo vaak voor hun voeten geworpen als op familiefeesten. Dat ontdekt Danielle meteen op een joodse ‘koffietafel’ (met wijn, bagels en véél eten) waar ze constant wordt aangeklampt. ‘Je studeert, verhongert jezelf en gaat uit. Is dat jouw leven? Bof jij even!’
Shiva baby behandelt de vervelende levensvraag: wat vang je met je leven aan nadat je het ouderlijke nest bent uitgevlogen?
Alleen, dat is niet haar leven. Wél dat van haar ex-vriendin en ex-geliefde Maya (Molly Gordon). Zelf moddert Danielle immers al een tijdje aan op kosten van haar middenklasse ouders. Omdat een carrière in babysitten – zo verbloemt ze haar werk als escorte en ‘sugar baby’ – en op je ouders’ kosten leven niets is om mee uit te pakken, meet Danielle zich het schijnbaar perfecte leven van haar ex toe.
Goedkoop of geniaal?
Een jonge, Joodse vrouw die op een uitvaart van een onbekende kennis haar ex-vriendin én haar ‘sugar daddy’ tegenkomt? Met wat slechte wil voelt deze pitch naast prikkelend toch vooral goedkoop aan. Zeker als je weet dat het verhaal maar enkele uren beslaat, de film op één claustrofobische plek afspeelt (een tot de nok gevuld huis met kakelende familieleden) en drijft op seksuele spanning (tussen zowel Danielle en Max als Danielle en Molly) en luie scenaristentruukjes als toevallige ontmoetingen, een smartphone vol met bezwaarlijk materiaal verloren leggen en leugens die als een boemerang terugkeren.
Maria Rusche’s jachtige handcamera wordt net als Danielle driftig heen en weer gesleurd tussen de praatzieke aanwezigen.
Toch is deze zwarte komedie een van de meest wervelende debuten van het afgelopen jaar. In deze indrukwekkende parel versnijdt Seligman de beste ingrediënten van Uncut gems, de oververhitte uppercut van de Safdie-broers over een Joodse juwelier die vorig jaar op Netflix verscheen, met Sébastien Lelio’s onderkoelde lesbische liefdesdrama Disobedience uit 2017.
Met die laatste heeft Shiva baby namelijk de setting en de seksuele spanning gemeen – een joodse begrafenis waarop twee vrouwen weer verliefd worden – en met de Netflix-thriller over een gokverslaafde Jood de ziekelijke nervositeit. Maria Rusche’s jachtige handcamera wordt net als Danielle driftig heen en weer gesleurd tussen de praatzieke aanwezigen die haar vragen of ze wel genoeg eet, of ze een lief heeft, hoe haar studies gaan en of ze al vooruitzichten of een job heeft. Intussen heeft ze enkel oog voor Molly en Max.
Scheurende façade
Emma Seligmans onrustige debuut ontpopt zich zo tot een zinderende en zenuwslopende koortsdroom waarin het klakkeloos geconstrueerde beeld van Danielle – ‘knappe rechtenstudent met een fonkelend toekomstbeeld’ – afbrokkelt voor de ogen van haar familie. Seligman zorgt ervoor dat ook de kijker niets hoeft te missen van de scheurende façade want de observerende camera wijkt geen seconde van haar heldin. Niet als ze tijdens de shiva op toilet pikante plaatjes trekt om Max uit te dagen, niet als ze de echtgenote van haar ‘sugar daddy’ en hun wolk van een baby ontmoet, niet als haar wereld begint te tollen terwijl Ariel Marx’ dissonante jazz-soundtrack klinkt.
Shiva baby is een ongemeen grappige klucht vol rake observaties over het wel en wee van verwende maar zoekende twintigers
Die strakke focus op Danielle is een grote troef. Omdat de vrouw, die klem zit tussen de verwachtingen van haar omgeving en haar eigen levenspad, levendig vertolkt wordt door Rachel Sennott. De intense rol van deze jonge ster-in-wording drijft namelijk op veelzeggende blikken en een lichaamstaal die twijfelt tussen slopend en dartelend, kwetsbaar en genadeloos, kinderachtig en volwassen – extremen die ook de film op smaak brengen. Samen met Emma Seligman is zij dan ook de grootste revelatie van deze ongezouten, onverschrokken en ongemeen grappige klucht vol rake observaties over het wel en wee van verwende maar zoekende twintigers met nieuwsgierige families.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.