Na The lobster en The favourite weet Yorgos Lanthimos opnieuw te verrassen met Poor things. Als zijn slimme, donkere en scherp humoristische Frankenstein-schepping toont Emma Stone dat zelfs monsters niet geobjectiveerd willen worden.
Poor things toont de fantastische evolutie van Bella Baxter (Emma Stone), een jonge vrouw die op het nippertje van de dood wordt gered door Dr. Godwin Baxter (Willem Dafoe). Hij bestudeert wat er zou gebeuren als een vrouw volledig opnieuw zou kunnen beginnen, wat verrassende antwoorden oplevert.
Het scenario vormt een uitgebalanceerde mix van verschillende mythes en verhaaltechnieken, voornamelijk gebaseerd op de gelijknamige roman van de Schotse schrijver Alasdair Gray. Lanthimos maakt er Bella’s coming-of-age van: ze ontsnapt uit haar vertrouwde omgeving om de wereld te verkennen. Tegelijkertijd is het een Frankenstein-remake met meerdere monsters. Dr. Baxter is na een aantal experimenten lelijk aan elkaar genaaid door zijn vader, maar hij maakt van Bella een slim en mooi ‘monster’ dat potentiële monsters aantrekt.
Bella evolueert van een onontwikkeld menselijk wezen tot een volwassen vrouw. Sociale conventies zijn haar vreemd. Haar is nooit verteld dat het verkeerd is om te doen wat ze wil, wanneer ze wil, of dat er iets mis is met het genieten van seks. Bella bekijkt het leven met een verfrissende kinderlijke verwondering, wat de kijker uit balans brengt.
Zo nodigt Poor things uit tot nadenken over gender, sociale verplichtingen, seksualiteit en vrijheid, wetenschap en emoties. Het is tevens een satire die mannen brandmerkt door hun kijk op vrouwen (‘ze zijn er om ons te dienen’) onder de loep te nemen
De acteurs zijn perfect gecast. De personages lijken wel op hun lijf geschreven. Emma Stone straalt plezier uit in haar rol als Bella, de ultieme feministe van haar tijd. Willem Dafoe geeft geleidelijk een diepe menselijke warmte aan de ogenschijnlijk narcistische en monsterlijke Dr. Baxter, waardoor we stilaan met hem gaan meeleven. Marc Ruffalo zet op een heerlijk warme en naïeve manier Duncan Wedderburn, Bella's minnaar, neer als de perfecte belichaming van toxische mannelijkheid – een controlerend (en toch onzeker) alfamannetje.
Frankenstein-feminisme
Visueel is de film een pareltje. Poor things haalt inspiratie uit de films van de jaren 1930, maar de wereld is volledig opgebouwd met anachronistische, surrealistische, art-deco-achtige sciencefictionelementen. De periode thuis in Londen wordt verteld in zwart-wit scènes, maar wanneer Bella de wijde wereld in trekt, ontvouwt zich een caleidoscoop aan kleuren. Haar persoonlijke evolutie weerspiegelt zich ook prachtig in de kostuums.
Poor things mag dan wel plaatsvinden in het Victoriaanse tijdperk, het verhaal is ook vandaag zeer relevant.
Poor things mag dan wel plaatsvinden in het Victoriaanse tijdperk, het verhaal is ook vandaag zeer relevant. Het patriarchaat wordt nog steeds in vraag gesteld en (jonge) vrouwen hebben er genoeg van om als object behandeld te worden. Wegswipen en ontwaarden is not done. Poor things is een heerlijk scherp humoristisch politiek manifest met feministische en socialistische aspecten die je, zonder dat je het beseft door het vele lachen, stil doen staan bij een aantal weeffouten in de hedendaagse maatschappij.
‘Poor things’ is vanaf 17 januari 2024 in de Belgische bioscopen te zien. In Nederland verschijnt de film vanaf 8 februari 2024 in de bioscoop.
Lees je onze interviews, recensies en artikels graag? Waarom ons niet steunen voor €5, €10, €25 of €50? Schrijf je hier in op onze wekelijkse nieuwsbrief.