Jacques Audiard is terug van nooit weggeweest. Met Les Olympiades brengt de Fransman een ode aan het zwoele Parijs waarin vier millennials verloren lopen.
Drie vrouwen en een man die hunkeren naar veiligheid, intimiteit en verlangen. Dat is het kloppende hart van Les Olympiades, de nieuwe van Jacques Audiard. In een kleine twee uur vertelt de Fransman achter De rouille et d’os de verhalen van vier mensen: Emilie (Lucie Zhang), Camille (Makita Samba), Nora (Noémie Merlant) en Amber (Camille Berthomier), die elk op een moment zijn beland waarop ze de keuze moeten maken tussen leven en overleven.
Nieuw voelt Audiards negende langspeelfilm niet. Daarvoor doet Les Olympiades te hard denken aan soortgelijke films als The unbearable lightness of being, Philip Kaufmans film uit 1988 die ook inzoomt op de relaties tussen meerdere personen. Maar ook aan Playlist van Nine Antico, vooral dankzij de manier waarop beide recente films amoureuze beslommeringen in het Parijs van nu in zwart-witfotografie vangen. Toch weet Audiard alle elementen tot een grandioos geheel te combineren.
Al zijn niet al de pluimen voor Audiard. Ook cameraman Paul Guilhaume, die eerder al docu’s als Petite fille mooi in beeld bracht, staat op scherp. Hij creëert met korte shots een mooie, mysterieuze spanning tussen Parijs en de zielen die het huisvest – zoals Camille en Lucie. Wanneer zij elkaar voor het eerst ontmoeten, rijst de vraag: waarom gaan ze samenwonen? Als de camera voorbij de seksuele spanning kijkt en inzoomt op de gevoelens van beiden, zie je Audiard knipogen en verklaren dat hun eenzaamheid het gevolg is van het digitale tijdperk. Want ook al lijkt het alsof we met z’n allen verbonden zijn, toch schuilt in ieder van ons een enorme honger naar intimiteit.
Audiard geeft een naakte maar vluchtige kijk in het tedere leven van de vier millennials.
Naast een straffe cineast en cameraman heeft Les Olympiades ook een opvallende scenariste op de loonlijst staan naast Nicolas Livecchi, Léa Mysius en Audiard zelf: Céline Sciamma. De hand van de Portrait de la jeune fille en feu-cineaste is vooral te voelen in de dialogen. Enerzijds hanteert Sciamma precies de juiste zweverige woorden om duidelijk te maken dat de personages in een soort existentiële crisis verkeren. Maar dankzij die twijfel komen Nora, Emilie, Camille en Amber net authentiek over, wat zorgt voor herkenbaarheid bij de kijkers.
Een woelig leven
Seks is de grote paraplu waaronder Audiard het woelige leven van Nora, Camille, Emilie en Amber plaatst. We staan als kijker aan de zijlijn terwijl de camera even sensueel als ongemakkelijk de strapatsen van de personages toont. Zo geeft Audiard een naakte maar vluchtige kijk in het tedere leven van deze vier millennials. Bijna fragmentarisch schetst hij hun gedachten en gevoelens, zodat er uiteindelijk net niet genoeg tijd is om een oordeel te vellen.
Dat is ook niet nodig. Audiard lijkt enkel te willen zeggen dat iedereen een broos wezen is dat vastzit in existentiële twijfel en via intimiteit een poging waagt om zich verbonden te voelen. Hoe kort en vluchtig het ook mag zijn.
Les Olympiades speelt nu in de Belgische bioscopen. Lees hier ons interview met Jacques Audiard.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk.