Nergens blinkt de horizon zo verleidelijk als in de bioscoop. Dat citytrippers, vagebonden, vluchtelingen en toeristen er zo vaak hun geluk is dan ook niet zo gek. Waar gaan al deze zoekende zielen naartoe? Wat hopen zij onderweg te vinden? Of zijn ze de weg kwijt? In ons achtste issue reizen onze auteurs en illustratoren de wereld af om te kijken wat kijkers en filmmakers beweegt.
‘Waar ervaren we beter wat vaderland betekent dan wanneer we in het buitenland last hebben van heimwee?’, aldus Duits wonderregisseur Wim Wenders. Hij hertekende met zijn Paris, Texas de Amerikaanse roadmovie en kent als geen ander de waarde van onthechting.
In deze editie van Humbug reizen we nog een stap verder dan Wenders, tot aan de grenzen van de roadmovie. Zulke films kennen immers geen limieten en overstijgen alle genres. Personages in een rode cabrio kunnen zonder het te weten een bloederige thriller binnen rijden, maar evengoed een goedlachse komedie of een diepmenselijk drama. De weg ligt altijd open, de horizon blinkt verleidelijk, het einde is onvoorspelbaar.
Roadromantiek
Onze auteurs kijken in dit zomernummer, dat even lekker wegleest op een afgelegen strand als in je vertrouwde bed, dan ook ver voorbij die horizon. Zo vraagt redacteur Robin Kramer zich af of het romantische Amerikaanse landschap, waarin zoveel klassieke roadmovies zich afspelen, stilaan aan aantrekkingskracht verliest.
Of was het misschien nooit aantrekkelijk? Redacteur Andreas Ilegems weet dat er altijd al psychotische truckchauffeurs of moordlustige lifters op de loer lagen in de achteruitkijkspiegel. Hij onderzoekt waarom de autobaan zo angstwekkend is. Of is er niks zo beangstigend als een ongewenste zwangerschap, iets wat veel Amerikaanse reizigers de baan opstuurt? De steeds strengere abortuswetgeving in de VS zorgt voor een nieuw, maar vaak vrolijk, subgenre van de roadmovie, beweert kernredacteur Fien Meynendonckx.
De weg ligt altijd open, de horizon blinkt verleidelijk, het einde is onvoorspelbaar.
Natuurlijk wordt er ook ver buiten de United States of Auto gereisd. Zo bewijst de Turkse regisseur Fatih Akin volgens redacteur Alexander De Man dat ontheemding de perfecte hummus kan leveren voor vernieuwing en creativiteit. De Italiaanse meester Michelangelo Antonioni leerde kernredacteur Hanne Schelstraete dan weer te onthaasten, met zijn personages die al starend en pratend door desolate landschappen wandelen. Gewandeld, of geflaneerd, wordt er ook in Iran en De Panne, waar Agnès Varda op haar reizen mooie verhalen, mensen en ontmoetingen vond.
De ultieme grens
De Belgische kust is nochtans niet de ultieme grens. Dát is de ruimte. Redacteur Jimmy Van der Velde wil weten waarom de mens zo graag op ontdekkingstocht wil in die immense zwarte leegte van het heelal – hoewel de meeste films dit lijken af te raden met hun nachtmerrie-achtige taferelen.
Wandelend, vliegend, rijdend of in je hoofd. Hoe je ook reist deze zomer, allemaal zijn we op zoek. Met deze Humbug hopen we geen einde te maken aan die zoektocht. Maar wie weet vind je onderweg wel iets. Een film die je nog niet zag, een regisseur die je niet kende, een illustratie die je ontroert of gewoon, wat ontspanning aan het einde van de dag.
Ontdek het allemaal zelf in ons achtste nummer. Pik een exemplaar op bij een van de vele verkooppunten. Of abonneer je en ontvang elk nieuw nummer gewoon thuis. Wie eerdere nummers miste, kan die ook nabestellen (zolang de voorraad strekt).
Werkten mee aan dit nummer:
Kernredactie: Ruben Aerts, Johannes De Breuker, Emma Geets, Fien Meynendonckx, Hanne Schelstraete.
Redacteurs: Katrijn Bekers, Robin Broos, Alexander De Man, Sam De Wilde, Ben De Smet, Thomas Heerma van Voss, Kasper Hokke, Andreas Ilegems, Robin Kramer, Omar Larabi, Amra Nurkovic, Baptiste Painblanc, Shalini Van den Langenbergh, Jimmy Van der Velde, Remo Verdickt, Cisse Wyn.
Illustratoren: Zinzi Moons, Jamie Apers, Lisa de Vriese, Amber Gyselings, Meneer Heirman, Kaat Mondelaers, Studio Knets, Ellen Vanhoutte.