In de debuutfilm Juniper raken een moeilijke tiener en een vervreemde grootmoeder stilaan aan elkaar gehecht. Met dank aan een bindmiddel met een hoog alcoholpercentage.
Nieuw Zeeland, jaren 1990. Wanneer de zelfdestructieve tiener Sam (George Ferrier) thuiskomt van het internaat ontdekt hij dat grootmoeder Ruth (Charlotte Rampling) zich geïnstalleerd heeft in de kamer van zijn overleden moeder. Het is zijn eerste kennismaking met deze statige oude dame en het is meteen duidelijk dat ze geen katje is om zonder handschoenen aan te pakken. Haar gebroken been kluistert haar ongewild aan haar stoel. Sam moet voor haar zorgen terwijl zijn vader haar lopende zaken in Engeland afhandelt.
Gebrek aan communicatie
Ruth is een veeleisende dame: ze wil gehoorzaamd worden zonder uitleg of weerwoord. Ze volgt nauwgezet een vloeibaar dieet van 2 liter gin per dag – daarom dat de film Juniper heet, verwijzend naar het hoofdingrediënt van gin: de juniperbes. Dat wijst erop dat er misschien toch meer aan de hand is dan een beenbreuk.
Haar sarcastische levensvisie maakt het moeilijk om haar sympathiek te vinden. Door haar ontnuchterende eerlijkheid gooit ze Sam alles wat ze denkt ongecensureerd naar het hoofd. Hier en daar vliegt er ook een glas mee. Sam doet ook zijn duit in het zakje als moeilijke tiener. Hij laat zijn immobiele grootmoeder soms meedogenloos in de steek.
Zowel bij Ruth als Sam schemert dezelfde onuitgesproken existentiële pijn door, ook al heeft die een andere reden.
Achter de woorden die de protagonisten spreken schemert dezelfde onuitgesproken existentiële pijn door, ook al heeft die een andere reden. Als oorlogsfotografe staat Ruth kritisch en sarcastisch in het leven. Sam lijdt onder de ogenschijnlijke onverschilligheid van zijn vader die hem, na de dood van diens moeder, naar een internaat gestuurd heeft. Niet uit een gebrek aan liefde, maar uit angst voor de zware opvoedkundige taak. Maar dat weet Sam niet.
‘Drunk’ revisited
Uiteindelijk willen ze zich gewoon gehoord en geliefd voelen. Drank is daarbij voor beiden een grote hulp. Het doet de ondraaglijkheid van het bestaan vergeten, haalt inhibities weg en brengt mensen dichter bij elkaar. Het centrale moment in de film is een feest met vrienden en onbekenden waar iedereen zich lazarus drinkt. Zonder het drankgebruik (of misbruik) te romantiseren gaat Juniper in de verheerlijking en normalisering ervan de Deense succesfilm Drunk achterna.
Zonder het drankgebruik (of misbruik) te romantiseren gaat Juniper in de verheerlijking en normalisering ervan de Deense film Drunk achterna.
Juniper is ook een reflectie over dood en zelfmoord. Er wordt af en toe verwezen naar de oorlogsgruwelen waar Ruth getuige van was, maar deze film denkt vooral na over hoe het dagelijks leven zou moeten zijn om met een gerust gemoed het definitieve afscheid te kunnen nemen. Dat gebeurt best zonder dat er iets onuitgesproken blijft en omringd door mensen die je graag zien. Religie en een stoere opvoering van de haka (ceremoniële dans van de Maori's uit Nieuw-Zeeland, nvdr) worden naast de evaluatie van het leven geplaatst.
Juniper mag dan wel een aantal actuele thema aansnijden, hij beklijft enkel en alleen dankzij Charlotte Rampling. Zij draagt de film. Ondanks het meer dan behoorlijke filmdebuut van George Ferrier is het Ramplings acteerprestatie die doet vergeten dat het scenario te snel evolueert van onbekend naar bemind. Ze toont indringend aan dat je niet wil zijn zoals Ruth en dat het beter is dat je mensen niet op afstand houdt. Toch niet als je daar niet de zware tol voor wil betalen op het einde.
'Juniper' is vanaf 5 juli 2023 in de Belgische zalen te zien. In Nederland komt de film op 20 juli 2023 uit.
Genoten van dit artikel? Neem een jaarabonnement op Humbug en ontvang elk kwartaal een oogstrelend magazine in je bus. Zo maak je meteen ook onafhankelijke filmjournalistiek mogelijk. Schrijf je hier in op onze wekelijkse nieuwsbrief.